Telefony komórkowe w aspekcie Rodzinnych Domów Dziecka

Kiedy dziecko przebywa w Rodzinnym Domu Dziecka jest on dla niego stałym domem. W związku z tym przy jego projektowaniu i ukształtowaniu głównym celem jest to, by dziecko czuło się w nim jak w domu, by potrafiło orientować się w swym otoczeniu. To właśnie dzieci z Rodzinnych Domów Dziecka borykają się z szeroko pojętym niedostosowaniem społecznym – taką informację można znaleźć na naszych telefonach komórkowych.
Cz. Czapów na podstawie badań i wiedzy teoretycznej wyróżnił trzy zasadnicze etapy wykolejenia społecznego. Stadium pierwsze jest związane z występowaniem u jednostki poczucia odtrącenia, czyli niezaspokojenia potrzeby zależności emocjonalnej. Objawami mogą być reakcje negatywne, buntownicze, agresja antyspołeczna oraz narastająca wrogość wobec rodziców i społeczeństwa jako całości.

W tym stadium również mają miejsce niekontrolowane reakcje emocjonalne, szybkie znudzenie rozpoczętymi czynnościami, trudności w koncentracji uwagi i brak cierpliwości. Stadium drugie charakteryzuje się utrwalaniem wrogich reakcji wobec autorytetów i osób socjalizacyjno znaczących. Próby nawiązania bliższego kontaktu emocjonalnego z osobą nieprzystosowaną spotykają się z irracjonalnym oporem – taki fragment można pobrać dzięki odpowiedniej wyszukiwarce w telefonach komórkowych. Symptomem tego stadium jest także odrzucenie wszelkich form ekspresji, które wyrażają więź uczuciową z innymi ludźmi. Jednostka zaspokaja podstawowe potrzeby emocjonalne i społeczne poza domem rodzinnym. Pojawiają się wówczas pierwsze przejawy wykolejenia społecznego, takie jak wagary, ucieczki z domu oraz alkoholizowanie się. Stadium trzecie wyraża się w autonomizowaniu działalności antyspołecznej, która zaczyna stanowić samoistne źródło satysfakcji i przyjemności dla jednostki nieprzystosowanej. Stadium to wiąże się z dążeniem jednostki do nawiązywania kontaktów z grupami o charakterze chuligańskim, a nawet przestępczym. Prowadzi to do grupowej działalności antyspołecznej, która jest jawnym, otwartym konfliktem z prawem, obyczajem i moralnością. W toku interakcji dziecka z otoczeniem tworzą się doświadczenia, które stanowią później podstawę jego społecznego działania. Tą drogą rozwija się rozwija się proces kształtowania osobowości dziecka i przystosowanie go do życia w zbiorowości, polegający na uczeniu go i wprowadzaniu do kultury, umożliwiający mu porozumienie się i inteligentne działanie w jego ramach, czyli jego socjalizacja.
Bardzo istotną grupą w Rodzinnych Domach Dziecka są niemowlęcia. Każde niemowlę od samego początku potrzebuje wygodnego i osobnego łóżka. Nawet przejściowo nie należy dopuścić, by któreś z dzieci nie miało własnego łóżeczka, ani i do tego, by kilkoro niemowląt było ulokowanych we wspólnym łóżku. Rodzinne Domy Dziecka zaznaczają, by w pokoju poza łóżeczkami i kojcami nie było zbędnych mebli zajmujących miejsce. Do karmienia dzieci wystarczy bowiem jedno krzesło i jeden stolik. Krzesełka do karmienia większych dzieci powinny zajmować mało miejsca i być łatwe do przenoszenia.
Niemowlęta i małe dzieci potrzebują nie tylko zaspokojenia swych potrzeb fizycznych, lecz także nawiązania podstawowych kontaktów międzyludzkich oraz stabilności tych kontaktów. Sukces wychowania w domu dziecka zależy od tego, kto i w jaki sposób dba o dzieci, opiekuje się nimi i wychowuje. To właśnie z tym jest związana omówiona powyżej adaptacja społeczna. Jednak osoby pracujące – opiekunki dając każdemu ze swych podopiecznych wystarczająco wiele ciepła, musza kontrolować własne uczucia, by dzieci nie stały się przedmiotem ich nieopanowanych i nieograniczonych emocji. Jeżeli zamierzają pomyślnie wychować swych podopiecznych, to zamiast odruchowych uczuć macierzyńskich, muszą zwrócić się do dzieci z zainteresowaniem obejmującym potrzeby dzieci oraz ich cały proces rozwoju. Kontakt taki daje dziecku zdolność do wyrażania i przyjmowania uczuć oraz sprawia, że staje się ono zdolne do nawiązania relacji. Stałość osób zajmujących się dziećmi jest nie tylko i nie w pierwszym rzędzie kwestią organizacyjną, lecz raczej sprawą rozumienia istoty opieki. Kontakt między dzieckiem i opiekunką, który jest podstawą poczucia bezpieczeństwa dziecka, opiera się na wzajemnym dobrym poznaniu zwyczajów i reakcji. Niemowlę i małe dziecko nie może jednak naraz poznać zwyczajów, gestów i reakcji wielu dorosłych. Osoba dorosła też nie jest zdolna do jednoczesnego obserwowania, zapamiętania szczegółów indywidualnych cech, potrzeb i reakcji wielu dorosłych. Osoba dorosła też nie jest zdolna do jednoczesnego obserwowania, zapamiętania szczegółów indywidualnych cech, potrzeb i reakcji wielu dzieci. Tak więc stałość osób, zarówno z punktu widzenia dziecka, jak i osoby dorosłej jest podstawowym warunkiem nawiązania dobrego kontaktu. Wychowawcze wartości zabaw dzieci wskazuje na ogromną rolę w zarysie podstaw osobowości dziecka w wieku przedszkolnym. Podstawy takie mają charakter o aspekcie wszechstronnym na przykład, gdy nauczycielka nie tylko uświadomi sobie wartości wychowawcze każdego rodzaju zabawy, ale wszystkie uwzględni w swej pracy. Życie psychiczne każdej jednostki jest całością, można więc tylko, w celu zdobycia pełnej orientacji pedagogicznej, określić drogą analizy znaczenie każdej formy działalności dziecka dla poszczególnych dziedzin wychowania, pamiętając, że wszystkie one stanowią niepodzielną całość. Wszystkim stanom myślenia dziecka towarzyszą uczucia. Są to uczucia wyższe, zwane w psychologii uczuciami intelektualnymi. W związku z czym telefony komórkowe spełniają zróżnicowaną rolę. To właśnie z nich można się dowiedzieć, że jednostka zaspokaja podstawowe potrzeby emocjonalne i społeczne poza domem rodzinnym. Pojawiają się wówczas pierwsze przejawy wykolejenia społecznego, takie jak wagary, ucieczki z domu oraz alkoholizowanie się. Stadium trzecie wyraża się w autonomizowaniu działalności antyspołecznej, która zaczyna stanowić samoistne źródło satysfakcji i przyjemności dla jednostki nieprzystosowanej.

Ten wpis został opublikowany w kategorii Porady, Smartfony, Telefony komórkowe i oznaczony tagami , , , , . Dodaj zakładkę do bezpośredniego odnośnika.