Przedmiotem polityki są wybrane ze względu na ustalone kryteria regiony, a nie cały obszar UE – w takim celu zakupuje się odpowiednie telefony komórkowe, które są bardzo pomocne. Specyfika instrumentów polityki strukturalnej i regionalnej Unii Europejskiej powoduje, że trudno jest te obydwie polityki wyraźnie od siebie oddzielić. Przyjmuje się, że polityka strukturalna z założenia ma charakter horyzontalny – dotyczy przedmiotów gospodarczych na obszarze całego kraju lub Wspólnoty, natomiast polityka regionalna koncentruje się na rozwoju poszczególnych regionów ekonomicznych.
Nowe rozporządzenia dotyczące reformy polityki strukturalnej mają na celu większe zorientowanie wszelkich operacji finansowanych z występujących funduszy strukturalnych na założenia strategiczne UE, zwłaszcza na promowanie konkurencyjności i rozwijanie gospodarki opartej na wiedzy, a także na koncentrację na priorytetach Europejskiej Strategii Zatrudnienia – w taki to celu do szczegółów można dotrzeć poprze aplikacje instalowane w telefonach komórkowych. Interwencje funduszy strukturalnych w nowym okresie powinny dodatkowo uwzględniać – na poziomach krajowym oraz regionalnym, a następnie wspólnotowe priorytety, które to sprzyjają zrównoważonemu rozwojowi w odniesieniu wzmacniania wzrostu gospodarczego, konkurencyjności oraz zatrudnienia, wspieranie integracji społecznej, a także ochronę i podnoszenie jakości środowiska. Największą pomoc mogą otrzymać regiony w najmniejszym stopniu rozwinięte, przewiduje się jednak wsparcie rozwoju również pozostałych obszarów UE. Za przykład możemy śmiało podać zobowiązanie państw-beneficjentów celu „konwergencja” do alokowania przynajmniej 60% środków funduszy na działania i priorytety strategii lizbońskiej. Oczywiste jest, że nie każde zwiększenie wydatków Unii Europejskiej sprzyja zmianom strukturalnym. Ogólnie rzecz biorąc, uproszczenie i przyspieszenie wdrażania funduszy strukturalnych jest korzystne zarówno dla wymiaru strukturalnego, jak i dla wymiaru koniunkturalnego polityki społeczno-ekonomicznej. Dorota Korenik jest zdania, iż bank, będąc przedmiotem finansowej sfery gospodarki pełnił i niewątpliwie nadal ma pełnić,,rolę służebną”. Ma on pomagać różnym uczestnikom życia gospodarczego w kształtowaniu takiego układu zasobów finansowych, który zapewni uzyskanie satysfakcjonującej efektywności działania i wystarczające bezpieczeństwo przed utratą wartości tychże zasobów. Zdaniem Małgorzaty Zaleskiej każdy bank funkcjonuje w otoczeniu zewnętrznym, a jego działalność ewoluuje zgodnie z trendami w krajowej i światowej gospodarce. Uwarunkowania działalności bankowej wyznaczane są przede wszystkim przez przemiany instytucjonalne (określane przez państwo i stanowione prawo) i przemiany funkcjonalne (kształtowane przez rynek). Banki są tym rodzajem instytucji pośrednictwa finansowego, z którym najczęściej współpracuje przeciętna osoba. Ktoś kto potrzebuje pożyczki na zakup domu lub samochodu, zazwyczaj otrzymuje ją w lokalnym banku. Tak rozumiane pojęcie,,bank” stanowi nazwę prawnie chronioną. Wyrazy,,bank” lub,,kasa” mogą być zasadniczo używane w nazwie oraz dla określenia działalności lub reklamy wyłącznie tak zdefiniowanej instytucji. Używanie jednego ze wskazanych określeń w nazwie lub w reklamie działalności zarobkowej, nieodpowiadającej określonym ustawą warunkom, zagrożone jest – zgodnie z art. 171 ust. 2 prawa bankowego – odpowiedzialnością karną. Bank działa na zasadzie dwóch zezwoleń, na utworzenie banku (licencja ogólna) i na rozpoczęcie działalności (licencja operacyjna), wydanych przez KNF po spełnieniu określonych w przepisach ustawy – Prawo Bankowe wymogów kapitałowych, technicznych, organizacyjnych oraz personalnych. Kryzysy ekonomiczne i organizacyjne doprowadziły wiele firm do upadłości. Zatem skutki kryzysów są istotnym czynnikiem do tego, aby zajęła się nimi teoria zarządzania. Najbardziej dramatyczne kryzysy, które mogą wywołać wręcz tragiczne skutki, to na przykład zbrojny napad na instytucję finansową, a szczególnie na bank, akt terroru czy sabotażu, kradzież informacji z systemu komputerowego, a także nielegalny przelew i przywłaszczanie zdobytych w ten sposób pieniędzy. Kryzysy są znane od lat. Są one dla nauki źródłem wiedzy oraz materiałem do badań i analiz, aby odpowiedzieć na podstawowe pytania: jak działać w sytuacji kryzysowej jak zapobiegać takim sytuacjom lub czy kryzys może być szansą na sukces. ,,Wybuch kryzysu jest następstwem wielu współzależności, które mają swoje źródło w przemianach w sektorze bankowym oraz w oddziaływaniu tzw. mega ‑ trendów, do których zalicza się globalizację podziału pracy i wiedzy; narastanie ryzyka gospodarczego i finansowego; zmiany demograficzne; a także wyłanianie się nowego porządku ekonomicznego i politycznego. Skutkom pojawienia się kryzysu, niezależnie od przyczyny, towarzyszy niemal jednocześnie załamanie cyklu koniunkturalnego, objawiającego się zjawiskiem recesji. Gospodarki poszczególnych państw różnią się od siebie stopniem wrażliwości przyjmowania negatywnych symptomów płynących z zewnątrz. Wynika to z jednej strony ze strukturalnych cech danej gospodarki, a z drugiej strony może być pochodną działań stabilizacyjnych czy restrukturyzacyjnych. Najczęściej przyjmuje to postać dylematu pomiędzy wyborem łagodzenia przejściowych dolegliwości – z pominięciem konsekwencji dla niedalekiej przyszłości – a pozostawieniem tych dolegliwości, na rzecz budowania podstaw do lepszego startu i wyższej dynamiki wzrostu przy ponownym wejściu gospodarki w stan poprawy koniunktury”. Jak widać telefony komórkowe są niezbędne. Dzięki telefonom komórkowym można się dowiedzieć, że uproszczenie i przyspieszenie wdrażania funduszy strukturalnych jest korzystne zarówno dla wymiaru strukturalnego, jak i dla wymiaru koniunkturalnego polityki społeczno-ekonomicznej.