Ukazuje się, że w dzisiejszych czasach również elektrownie mają swoje miejsce w naszych telefonach komórkowych. Termin,,elektrownia” został zdefiniowany w Popularnej Encyklopedii Powszechnej jako zakład wytwarzający energię elektryczną na potrzeby lokalne, okręgowe lub ogólnokrajowe. W zależności od rodzaju energii przetwarzanej na energię elektryczną rozróżnia się elektrownie: cieplne, jądrowe i wodne. Głównym zadaniem elektrowni jądrowej jest wytwarzanie prądu elektrycznego. Według Erich Uubelacker w elektrowni jądrowej uzyskujemy energię do wytwarzania pary nie ze spalania paliw kopalnych, lecz z rozszczepienia jąder atomowych. Wyróżniamy trzy podstawowe cechy elektrowni. Cechy te mają dwa aspekty.
Pierwszy z nich to ekonomiczny, a drugi techniczny. Zarówno elektrownie jądrowe jak i konwencjonalne wykorzystują wiele tych samych rodzajów urządzeń do przemiany energii cieplnej z elektryczną oraz połączenia jej z siecią elektryczną – takie informacje można uzyskać dzięki aplikacjom w telefonie komórkowym. Odmienność elektrowni jądrowej polega na wykorzystywanym paliwie, a dokładniej na wyposażeniu niezbędnych do ścisłej kontroli materiałów promieniotwórczych powstałych w reakcji rozszczepienia, będącej źrółem ciepła. W elektrowni jądrowej zamiast kotła powstają reaktory. Reaktorami nazywamy urządzenia, w których wytwarzana jest energia jądrowa. Do wytworzenia pary wodnej służy energia cieplna. Elektrownie wykorzystują różnego rodzaju surowce energetyczne. Klasyfikacja przeprowadzona z tego punktu widzenia zalicza do grupy pierwszej elektrownie zużywające konwencjonalne paliwa stałe, ciekłe i gazowe. Klasyfikacja elektrowni dzieli się na cztery grupy, a oto one: grupa pierwsza, do tej grupy zaliczamy te elektrownie, które spalają paliwa konwencjonalne. Udział procentowy elektrowni zaliczanych do tej grupy to około 90 % więc można powiedzieć, że większość; grupa druga, natomiast do tej grupy zaliczane są typowe elektrownie wodne. Zaliczamy do nich elektrownie pływowe, przepływowe, wodne zbiornikowe, jak i również pompowe; grupa trzecia, do tej grupy zaliczamy elektrownie, któe wykorzystują takie źródła jak: wiatr, energia słoneczna oraz geotermiczna. Jest to ten rodzaj elektrowni, któe powstają do specjalnych celów; grupa czwarta, stanowią elektrownie jądrowe, o któych mowa jest w tej pracy. Wykorzystują one paliwa rozszczepialne. Aplikacje w telefonach komórkowych ukazują, że można również przeprowadzić klasyfikację stosowanych w elektrowniach układów przemiany przyjmując jako wyróżnik liczbę stopni układu przemiany i maksymalną wysokość temperatury występującej w przemianie charakterystycznej dla niej. Zapotrzebowanie na wodę przez elektrownie, szczególnie jądrowe jest olbrzymie. Elektronie potrzebują wielkich ilości wody chłodzącej do odprowadzenia niepożądanego ciepła, powstałego w czasie produkcji energii elektrycznej. Do tego wykorzystywane są rzeki płynące w pobliżu elektrowni. Wisła jest wielkim zbiornikiem wody chłodzącej. Elektrownie jądrowe wytwarzają ciepła nawet dwukrotnie więcej od elektrowni, które opalane są węglem. Ta ogromna ilość ciepłą otrzymała nazwę ciepła odpadowego. Całe to ciepło, które powstaje musi być zredukowane wodą. Naukowcy uważają, iż najprostszy sposób to używanie systemu przepływowego. Rozróżnia się dwa podstawowe typy (rozwiązania) konstrukcyjne reaktorów, a więc zbiornikowy i kanałowy, które są zilustrowane na schemacie nr 9 umieszczonym poniżej. Przykładem reaktora zbiornikowego jest wodno-ciśnieniowy reaktor PWR (Pressuirized Water Reactor), reaktor z wrzącą wodą BWR (Boiling Water Reactor), reaktor chłodzony gazem AGR (Advanced Gas-cooled Reactor). Do reaktorów kanałowych zalicza się CANDU (Canadian Deuterium Uranium) reaktor ciężko-wodny i wycofany z użycia RBMK (Rieaktor Bolszoj Moszcznosti Kanalnyj) stosowany w ZSRR. Reaktory zbiornikowe są najczęściej wykorzystywane. Jak sama na nazwa wskazuje posiada on grubościenny, stalowy zbiornik, w którym umieszczony jest rdzeń reaktora. Budowa zbiornika przystosowana jest do wysokiego ciśnienia, która umożliwia zastosowanie odpowiedniego chłodziwa pracującego w wysokiej temperaturze, co z kolei ma wpływ na wytwarzanie energii elektrycznej. Natomiast reaktor kanałowy tego zbiornika nie ma, a pod ciśnieniem znajdują się jedynie kanały o bardzo małej średnicy. Inną cechą różniącą obie konstrukcje, to sposób wymiany zużytego paliwa. W odróżnieniu od reaktorów zbiornikowych w reaktorach kanałowych nie jest konieczne przerywanie pracy reaktora w celu wymiany paliwa. Opisany podział reaktorów ze względu na ich konstrukcję jest jednym z wielu. Można je również klasyfikować według używanego moderatora i chłodziwa (wodne, ciężkowodne, gazowe, sodowe, helowe itd.), systemu odprowadzania ciepła (jednoobiegowy, dwuobiegowy, trójobiegowy) oraz wykorzystywanego paliwa. Paliwem może być uran, pluton, tor. . Do nich zalicza się ciśnieniowe reaktory wodne (PWR), reaktory z wrzącą wodą (BWR), reaktory kanałowe (RBMK), a także reaktory z ciężką wodą (HWR), do których należy wspomniany wcześniej reaktor CANDU. Do tej grupy należą także reaktory chłodzone gazem GCR i AGR. Te drugie stosowane są głownie w energetyce brytyjskiej i francuskiej. W reaktorach termicznych głównymi jego elementami są moderator, który otacza paliwo jądrowe, reflektor neutronów, osłona termiczna, zbiornik reaktora i osłona biologiczna. Do reaktora paliwo jest wprowadzane najczęściej w stanie stałym i umieszczane jest w tzw. prętach paliwowych. Paliwo może być metaliczne, tlenkowe lub węglikowe. Najczęściej stosowanym obecnie paliwem jest dwutlenek uranu. Jego zaletą jest obojętność względem czynników chłodzących stosowanych w reaktorach energetycznych oraz odporność na uszkodzenia radiacyjne. Widać zatem, że telefony komórkowe pomogą nam poznać aspekt elektrowni.